Ομηρου Ιλιαδα

Tags: στην, τροία, μουνί, πάνω, οδυσσεύς, μια μερα που ο πατροκλοσ , ομηρου ιλιαδα , πάνω στησ τροίασ τα βουνά , iliada asteio

Αποστολέας: Ανώνυμος

Πάνω στης Τροίας τα βουνά που 'ναι σαν κωλομέρια
καθότανε ο Όμηρος με την ψωλή στα χέρια
Καθώς μαλακιζότανε και σκόρπιζε το χύσι
θεία του ήρθε έμπνευση το έπος του ν' αρχίσει.
- Μεγάλε Αγαμέμνονα, μας κλέψαν το Λενάκι
και τώρα άλλος χαίρεται το τρυφερό μουνάκι.
- Σώπα και συ Μενέλαε, τον π**στη θα τον βρούμε
και θα του μάθουμε καλά πως τέτοιους τους γαμούμε.
Έφυγε η ξέκωλη αυτή και πήγε με τον Πάρη
λες και δεν έχουμε και μεις αρχίδια και παπάρι.
Μα εμπρός στην Τροία ας στείλουμε χήνες, παπιά και κότες
μουνόπανα, κωλόπανα κι ένα κουτί καπότες.
Μήπως κι έτσι μας στείλουνε την πόρνη την Ελένη
αλλιώς σε βλέπω μια ζωή με π**τσα καυλωμένη.
Πρωί π' αρχίζουν να γαμούν τις κότες τα κοκόρια
απ' την Αυλίδα φύγανε σαρανταδυό βαπόρια
Ο ψωλαράς Μενέλαος κι ο Μέγας Αχιλλέας
ο Οδυσσεύς κι ο Πάτροκλος, ο π**στης της παρέας.
Μπροστά στα τείχη στάθηκαν τσαμπουκαλήδες όλοι
και μάταια προσπαθούσανε να πάρουνε την πόλη.
Στα γύρω τα περίχωρα μ**νί δεν είχε μείνει
κι όλος ο κόσμος γενικά μπουρδέλο είχε γίνει.
Κι αγάμητο πετύχανε μ**νί να μην αφήσουν
την πόλη δεν κατάφεραν όμως να την πατήσουν.
Μια μέρα που ο Πάτροκλος έπαιρνε το λουτρό και
ο Αχιλλέας μπάνιζε από παράθυρό του,
πανσέληνος του φάνηκε του Πάτροκλου ο κ*λος
και ευθείς του ανυψώθηκε δύο πιθαμές ο ψώλος.
Μπρος απ' το κάστρο το ψηλό, με τα μεγάλα τείχη
κάθοντ' οι Έλληνες βουβοί και βλαστημούν την τύχη.
Ως κι ο πανούργος Οδυσσεύς έχει κι αυτός σαστίσει
και τους Θεούς παρακαλά να δώσουν κάποια λύση.
'Αχ Οδυσσέα' έλεγε 'είσαι μεγάλος βλάκας
ποιος του 'πε του Μενέλαου να γεννηθεί μαλάκας;
Τον Πάρη άφησε να 'ρθει, να τόνε κερατώσει
και στης Ελένης το μ**νί τον π**τσο του να χώσει.
Και 'γω τι φταίω για ολ' αυτά, να χάσω την καλή μου,
και δέκα χρόνια να τραβώ στην Τροία το πουλί μου;'
Αυτά και άλλα έλεγε κει που 'ταν ξαπλωμένος
και χάιδευε τον π**τσο που 'τανε σηκωμένος.
Τα μαλλιαρά τ' αρχίδια του κρεμόντουσαν με χάρη
και τότε να 'σου η Αθηνά μ' ασπίδα και κοντάρι.
- Ω πολυμήχανε Οδυσσεύ απ' τ' ουρανού τα ύψη
στο πατρικό το σπίτι σου σε κοίταζα με θλίψη.
Της Πηνελόπης το μ**νί το γάμαγες με λύσσα
κι αόρατη ερχόμουνα και σου 'γλυφα τα χύσια.
Γι' αυτό σου δίνω μυστικό την Τροία να πατήσεις
μα πρέπει σαν αντάλλαγμα κι εσύ να με γαμήσεις.
Ο Οδυσσέας σκέφτηκε μονάχα ώρα λίγη
και είδε πως αδύνατο ήταν να τ' αποφύγει.
Της βάζει μια τρικλοποδιά και την πετά στο χώμα
από την καύλα την πολλή θα την γαμά ακόμα.
Η Αθηνά εσπάραζε σαν κότα σουβλισμένη
μα όλο και τον έσπρωχνε γοργά να μπαινοβγαίνει.
Πάνω στην καύλα ο Οδυσσεύς σκέφτεται τη δουλειά
κι ευθύς πάνω σηκώνεται και λέει στην Αθηνά:
- Μωρή πουτάνα στο 'κανα και τούτο το χατίρι
το μυστικό σου γρήγορα και πήγαινε σιχτίρι!
Κι αυτή πάνω στην καύλα της, στο ερωτικό μεθύσι
το μυστικό του έδωσε την Τροία να πατήσει...